19 UNDA KİMSE ÖLMEMELİ

Uzun aylar olmuştu görüşmeyeli ,adını telefonda görünce sevinçle açtım. Hızla yeni yıl ile ilgili dileklerimi sundum ve nasıl geçti 2019 diye sorma  gafletinde bulundum.

‘Çok kötü, Kanser bizi de buldu İnci’ dedi.

19 yaşında dünya güzeli evladını henüz kaybetmiş.

Olamaz , olmamalı 19 un da bir evlat ölmemeli. Ne denir ne denilebilir.

Üniversiteye hazırlanıyor, yeni dostluklar, aşklar ve yaşanacak koca bir ömür onu bekliyordu.

Anne, babalar ölmeli, çocuklar değil.

Gözünün içine baktığın, bir gülüşü için bütün hücrelerinle uğraştığın, bir damla gözyaşına dünyaları yıktığın evlat..

 Alllahım bu nasıl bir kabustur. Telefonda kendimi kontrol etmek için çaba harcadım ama nafile. Sabırlık dilekleri o kadar boş geldi ki. Söylenecek söz bulamama gibi sıkıntım hiç olmadı, ta ki bu güne kadar.

Anne ve baba için böyle bir kayıp, sindirilemez, unutulamaz ve hatta böyle bir acı hiç hafiflemez gibi geliyor.

 Umarım yanılıyorumdur ve umarım ki hasarlı da olsa yollarına devam edebilirler.

Her ölüm kötüdür ama evlat korkunç..